Любовь Веремей: Школа до войны
Категории: Школа, Любовь Веремей
ОРИГИНАЛЬНАЯ ТРАНСКРИПЦИЯ
А скажыце, калі Вы пайшлі ў школу?
У школу я пашла. Ну я перад вайной. Ну, ужо... за Польшчу пашла. Але я ма, очэнь мала пахадзіла нешта. Мала. І прышлі Саветы. А тады ўжо нікуды не хадзілі. Школа ўнічтожылася: ні было ні ўчыцялей, нікога. Тады паку... пакамесь нашлі. Нашлі, у аднэй школе паўчылася, тады прышлі немцы. Пры немцах хадзіла ў школу. Нескулькі. Помню ўчылі нямецкі язык, песню ўчылі нямецкую. Вот. Разучавалі. Тады абратна Саветы прышлі. Савецкая власць. Вот. Дык я хадзіла ў вадну школу, у нашай дзярэўні. Тутака была школа, хадзіла. Тады хадзіла, ужо прышлі, гэта хадзіла пры Польшчы ў вадну. Тады прышлі немцы, Саве-Саветы прышлі пераш, тады хадзіла ў другую школу. Хадзіла. Вот. Тады прышлі немцы ўжо знова, пакамесь тут перарывы былі бальшыя посля гэтага. Пакамесь учыцялі тамака, пакамесь, дзе найдуць школу, дзе ўчыцца. Вот. Дык перарывы былі бальшыя. І вот гэдак урыўкамі. У Заручча хадзіла, тады ў саседнюю дзярэўню ў школу хадзіла ў Альхоўку. Вот. Ну а тады ўжо Валасэвіч такі быў. Там кончыла я чатыры класы. Учылася дужа добра, учылася. І хацела, каб у Докшыцы хадзіць, учыцца. Ну радзіцелі мне ні, нада была знімаць там кварціру, дарогі нячышчаныя зімой, ніхто ня чысціў. Аўтобусы ж не хадзілі, не было ж. Вот. Дык нада кварціру знімаць, а гэта дужа дорага. Не было срэдства. Ніякага. І адказаў. Учыцельніца прыхадзіла да нас, каб мяне адпраўлялі ў Докшыцы. Ну мне не разрашылі і я асталася. І вот так асталася.
ПЕРЕВОД НА РУССКИЙ ЯЗЫК
Скажите, а когда Вы пошли в школу?
В школу я пошла перед войной, ещё при Польше. Но я очень мало походила, как пришли Советы. Тогда уже никуда не ходили: школы уничтожили, не было ни учителей, никого. Пока нашли. В одной школе проучилась, немцы пришли. При немцах ходила в школу. Помню, учили немецкий язык, песню немецкую разучивали. Тогда опять Советы пришли. После войны ходила в школу в Заручье, затем в Ольховке. Там я окончила 4 класса. Очень хорошо училась и хотела в Докшицы ходить учиться. Но тогда нужно было снимать там квартиру, потому что зимой дороги никто не чистил, автобусы не ходили. А снимать квартиру – дорого. Не было средств. Даже учительница приходила разговаривать с родителями, чтобы меня отпустили учиться в Докшицы. Но мне не разрешили и я осталась.
Фотографии
Исследователь: Олег Коляго, старший преподаватель, ГрГУ им. Я. Купалы